Jop de Vrieze

Wat jullie vrouwen eens zouden moeten doen…. Iets minder naar jullie cyclus luisteren.Een slecht excuus voor slecht gedrag: daar hebben wij geen boodschap aan. Iets minder in de maakbaarheid van de man geloven.Wij hebben nu eenmaal eigenschappen waar jullie van gruwelen. En daar vallen jullie op. Houden zo dus! Je iets minder druk maken om het feit dat je het zo druk hebt. [i] Daar wordt het werk echt niet minder van. Bovendien: die energie kan je beter steken in

Daar sta je dan. Midden in de discotheek. Zaterdagavond, jouw avond. Half twee. Langzaam komen je heupen los. 28 Jaar en al drie jaar zonder vaste relatie. De eierstokken begonnen weer te rammelen, dus maar weer eens die beste vriendin opgebeld. Of ze zin had om zich weer eens vol overtuiging in het uitgaansleven te storten. Ook zij vond het wel weer eens tijd. De wekenlange pijniging die “Sonja Bakker” heet heeft in elk haar vruchten afgeworpen. Dat heb je

Zo observerend en praktiserend werd mij steeds meer duidelijk op dit vlak. De volgende tips wil ik jullie dan ook niet onthouden. 1: Eet vis Goed voor hart, bloedvaten en libido 2: Was je eikel Niets schijnt zo afstotend te zijn als een zure bom die van een meter afstand te ruiken is 3: Drink bier Het helpt lelijke mensen al aan sex sinds 1862 4: Zoek een kroeg op Anders zal het bier je nooit aan een partner helpen

Na de gigantische zonnebrillen valt er een nieuwe opvallende trend te signaleren: de megakoptelefoon. Iedereen is het er over eens dat de bij iPod’s en MP3spelers meegeleverde oortelefoontjes crap zijn. De eigenzinnige luisteraar besloot zich hier een tijdje geleden al niet meer bij neer te leggen. Nu deze excentriekelingen een beetje geïntegreerd zijn in het straatbeeld, durft langzaam maar zeker ook Jan naast de spreekwoordelijke Pet een grote koptelefoon op te zetten. Net als bij de zonnebrillen gaan de pioniers

blauw en, dat was helemaal het hoogtepunt. Je kamer uitzoeken, die waren favoriet. Of themafeestjes. En op de uitnodiging moest staan: “je wordt thuisgebracht”. Het liefst met de auto. Schoolkamp, het liefst onder het genot van een glaasje Punica. Verplicht nog even naar buiten. Skippyballen. Of stoepranden. De tijd waarin op snoep tracteren verboden was, last but not least: groen. En bij de buurvrouw kreeg je rozijntjes. Zwemfeestjes, maar er niks van snapte. Slim werd je er vast wel van.

Apenstoned zit ik aan mijn bureau. Op mijn stage. Om tien voor twee ’s middags. Hoe ik dat nou weer voor elkaar krijg? Ach, ik dacht: wel weer eens leuk, zo’n onderzoekje. Het leven van een proefpersoon brengt steeds weer leuke verrassingen. Nu kreeg ik vanochtend een flinke dosis THC, DCS of placebo toegediend en mocht ik allerlei leuke testjes doen. Zo vroegen ze me memory te spelen en dienden ze me schokjes toe om te kijken of het me

waalf uur door Marco opgepikt bij het UMC. Tijdens het gebruikelijke ‘uur vooraf’ gaat alles nog voorspoedig. Geheel ontspannen (zou het de homeopathie zijn of het placebo effect?) en vlekkeloos rij ik naar Zuilen om de vorige leerling af te zetten en nemen we nog even een paar pleintjes en de beruchte korte invoegstrook bij Maarsseveen. Zowaar begint het zonnetje er nog bij te schijnen. Maar naarmate we dichter bij het CBR komen begint het te betrekken. Donkere wolken pakken

Aanstaande vrijdag is het dan eindelijk zo ver: de dag des oordeels. Op deze dag mag ik aan de wereld (lees: een examinator) tonen dat ik mijzelf op een veilige en verantwoorde manier in een vierwielig gemotoriseerd vehikel door mijn leefomgeving kan voortbewegen. Aan de voorbereiding zal het niet liggen, die was gedegen. In een zeer zorgvuldig opgesteld trainingsplan van uiteindelijk ruim tachtig uur werd mij bijgebracht wat er allemaal bij komt kijken om het voertuig aan de praat én

Laat ik maar meteen eerlijk zijn: dit stukje schrijf ik uit frustratie. Ik heb namelijk net weer ouderwets met mijn ouders en broertje een spelletje gespeeld. Onder het mom “gezellig samenzijn” liet ik mij er weer als vanouds inluizen en werd het spel op de tuintafel uitgestald. Hier had het gezin zich maanden op verheugd. Door een gebrek aan concentratie en interesse manoeuvreerde ik mij direct tijdens het voorlezen van de spelregels al in een kansloze positie. Dit resulteerde in