Na een paar maanden van intensief actief en passief bloggen, kan ik twee conclusies trekken:
1. Er wordt héél veel oninteressante en slecht geschreven troep gepubliceerd.
2. Als je je er een beetje in verdiept kun je verschillende soorten bloggers onderscheiden:
– Fun-schrijvers
Veel beginnende bloggers bevinden zich in dit onschuldige stadium. Ze hebben nog niet echt een idee wat ze willen schrijven, of ze iets te melden hebben of wat men met hun blogs zou moeten. Soms zitten hier ongeslepen diamantjes tussen. Verder veel troep.
– Therapeutische schrijvers
Iedereen kent de term “iets van je afschrijven”. Vroeger had je daar je dagboek voor. Tegenwoordig mag de rest van de wereld meelezen. Kan heel heilzaam werken. Dit zijn vaak heel integere en persoonlijke stukjes die vaak de moeite waard zijn.
– “Schreeuw om aandacht” schrijvers
Extreem voorbeeld hiervan is de “cannibal-blogger” in de V.S. Nadat in zijn koelkast lichaamsdelen van zijn tienjarige vermiste buurmeisje werden gevonden, bleek dat de man al maanden depressieve weblogs schreef, waar slechts sporadisch iemand naar keek. De aandacht kreeg hij, maar deze kwam te laat. Waarschijnlijk zijn er nog miljoenen soortgelijke bloggers actief.
Soms lijken deze schrijvers op de therapeutische schrijvers, maar zitten zij in een wat verder stadium. Lees je een dergelijk stukje van een bekende, bedenk dan of je misschien iets voor deze persoon kunt betekenen.
– Idealisten/geëngageerden
Deze mensen voelen zich geroepen om hun mening te geven, anderen ergens van bewust te maken of zelfs te overtuigen. Vaak zijn ze ook op fora te vinden. Op volkskrantblog vind je veel van dit soort schrijvers. Zij houden het publieke debat levende. Dit soort blogs worden tegenwoordig door de media veel als nieuwsbron gebruikt, omdat men in korte vlot geschreven stukjes een duidelijke mening verkondigt. Bij vlagen heb ik zelf ook deze insteek.
– “Onderken alsjeblieft mijn talent”-schrijvers
Schrijven moet je kunnen. Natuurlijk kun je het leren, maar een beetje aanleg is toch wel een must om ver te komen in de literaire of journalistieke wereld. De verslaving van veel bloggers wordt deels gedreven door de stille hoop om ontdekt te worden. Net als een fotomodel op straat of een voetballertje op het plein.
Deze blogs zijn vaak doorspekt van stijlmiddelen en vrij populair geschreven. De onderwerpen variëren nogal. In het geval van échte talenten zijn dit vaak erg mooie stukjes.
En wat ik zelf ben? Ik weet het nog niet. Maar wees gerust: ik loop niet rond met moordplannen…