Er zijn dus mensen die hun pindakaas bewaren in de koelkast. Niet dat ik ze persoonlijk ken. Zulke mensen heb ik de afgelopen jaren stelselmatig uit mijn vrienden- en kennissenkring geweerd schuine streep verwijderd en in het geval van familie heb ik alle biologische banden verbroken. Luchtte op, moet ik zeggen.
Toegegeven, iedereen moet natuurlijk zelf weten hoe hij of zij z’n huisraad indeelt en ik zal de laatste zijn die zich bemoeit met de afdeling levensmiddelen van andermans huishouden. Maar toch: pindakaas in de koelkast?
Er zijn twijfelgevallen. Een hoop zelfs. Menig product eindigt bij menigeen ten onrechte in de groentela of elders in de ijskast (dat woord stamt uit de tijd dat je nog ijs achter je koelkast had om hem koel te maken. Zo, weet je dat ook weer) terwijl elders in huis een veel beter bewaarklimaat voor het betreffende product heerst. Ik zeg: eten moet je ook weer niet overwaarderen. Tomaten bijvoorbeeld, en komkommers. Voor de duidelijkheid: die gedijen een stuk beter bij kamertemperatuur en dan heb ik het niet over de beestjes die zich er graag op nestelen. Maar ook potjes curry, zo barstensvol met zout en kruiden dat er nooit een levend organisme in gevonden zullen worden, kun je tot de laatste lik gewoon in je keukenkastje laten bivakkeren.
Natuurlijk zijn er ook producten die je na verloop van tijd het beste in de koelkast kunt doen verzeild raken. Koffiemelk bijvoorbeeld, of de legendarische Heinz Sandwich Spread. Maar mensen, bespaar je de ruimte: die hoeven er voor opening nog niet in. Gulden regel: wat in de supermarkt buiten de koeling staat hoeft er thuis ook niet in. Andersom gaat ie niet altijd op, maar meestal komt dat de smaak wel ten goede. Mannen, jullie weten over welk onmisbaar goudgeel goed we het hier hebben.
Het mooiste voorbeeld van een ten onrechte in de koelkast geplaatst product is nog wel de Unox soep in zak. Die vond een dame waar ik eens oppaste blijkbaar zo vers ogen, dat ze ‘m na aankoop spontaan koel had weggelegd. Om vervolgens voor inname netjes in een pannetje op te warmen, uiteraard. Ik sprak eens een Unileverbobo die het succes van de Soep-in-zak mede verklaarde aan de hand van deze versheidssensatie. Klopt trouwens wel een beetje, want omdat de zak zo dun is hoeft de inhoud minder lang gesteriliseerd te worden. Maar dat terzijde.
Ik had trouwens eens een huisgenoot waarvan het toenmalige vriendinnetje steevast de bak met roomijs terugzette in de koelkast. Niet zoveel mis mee, als je de volgende dag slagroom in je koffie wil, maar zij dronk geen koffie, en mijn huisgenootje ook niet. Maar ook dat terzijde.
De heersende onduidelijkheid is trouwens vooral schuld van de fabrikanten: zij zetten niet op de verpakking ‘bewaren in de koelkast’, nee ‘koel en droog bewaren’. Is mijn koelkast droog? Ja. Weer wat geleerd. Ik pleit dan ook voor meer duidelijkheid: gewoon zeven graden, dan weten waarover we het hebben.
Maar om een lang verhaal kort te maken: pindakaas in de koelkast. Waarom mensen, waarom? Vertel het me. Verlos me uit deze duisternis van onbegrip en onwetendheid. Dan smeer ik ondertussen een boterham met chocopasta. Uit het keukenkastje.