“Nee hè!”
Abrupt schrikt Anna wakker.
”Wat nu weer?”
Met moeite perst ze haar linkeroog open om een klein streepje licht op te vangen.
Half drie… Dan beseft ze waardoor ze zo plotseling gewekt werd.
”Wie smst me nou op zo’n tijdstip?”
Hij twijfelt. Weet niet of hij er goed aan gedaan heeft.
Maar zij was toch juist altijd diegene die openheid propageerde?
Je moet altijd kunnen zeggen wat je voelt. Hij hoort het haar zo weer zeggen. Nu kan hij in elk geval niet meer terug. Nu is het afwachten wat haar reactie is.
Verdwaasd stapt ze uit bed en loopt naar haar lader. “Het moet wel heel iets belangrijks zijn, want ik laat niet voor niks mijn fijne droom verstoren.” ”Van Marc? Een goeie vriend, maar wat moet die nou weer?”
Hij had het er de hele avond met zijn vrienden over gehad. Het moest er een keer uitkomen. Maar als hij met haar was, kwam het er gewoon niet van. Steeds probeerde hij naar een opening te zoeken, het gesprek de goede kant op te sturen. Maar het lukte hem gewoon niet.
En als hij in haar buurt was, leek het allemaal niet zo accuut. Het kon ook wel de volgende keer. Misschien had ze nu wel van alles aan haar hoofd.
Ze had zijn gedrag de laatste tijd wel wat opmerkelijk gevonden. Hij was niet helemaal zichzelf geweest. Maar als ze vroeg of er iets was, had hij steevast ontkennend geantwoord. “Tja,” had ze dan steeds gedacht, “dan moet je het ook zelf weten”. Maar wat zou ie haar dan zomaar midden in de nacht sturen?
Ze hadden hem overtuigd, zijn vrienden. Het gevoel was ook juist zo sterk als ze niet in de buurt was. Dus moest maar op deze manier, als hij “te laf was om het recht in haar gezicht te zeggen.” Een van hen had zelfs een berichtje voor hem opgesteld. Die had ie niet verstuurd. Dat ging hem nog net te ver. Maar toch voelde hij zich er niet helemaal lekker bij.
Ik moet je iets bekennen. Ik heb het er de hele avond met mijn vrienden over gehad en weet nu toch wel zeker dat ik verliefd op je ben. –x- Marc
Verbijsterd leest ze het zo onverwacht gearriveerde berichtje. Wat moest ze daar nu mee? Dacht ie nu echt dat dit de manier was om haar te veroveren? Haar in zijn armen te sluiten? Hij moet wel dronken zijn…
Met een kloppend hart staart hij naar het plafond. Zou ze iets terugsturen? Als zij ook iets voor hem voelde, zou ze dat toch wel toegeven? Maar wat als hij zo de verkeerde indruk schepte? Ach, niet geschoten is altijd mis.
Ja, hij moet zeker dronken zijn. Iedere nuchtere man moet wel begrijpen dat liefde niet zo werkt. Een alcoholic slip of the tongue, dat is het geweest. Ze moest het hem maar vergeven. Arme jongen. Zo komt ie natuurlijk nooit aan de vrouw.
Dan schrikt hij plotseling wakker. Hij was al weer even ingedommeld. Waarvan? Ohja, die sms! Meteen is hij klaarwakker. Zijn hart slaat over als hij het bericht opent.
Ik geloof dat je dronken bent?
Een brok in zijn keel. Tranen persen zich tegen zijn dichtgedrukte oogleden. Had hij nou maar niet…