blauw en, dat was helemaal het hoogtepunt. Je kamer uitzoeken, die waren favoriet. Of themafeestjes. En op de uitnodiging moest staan: “je wordt thuisgebracht”. Het liefst met de auto. Schoolkamp, het liefst onder het genot van een glaasje Punica. Verplicht nog even naar buiten. Skippyballen. Of stoepranden. De tijd waarin op snoep tracteren verboden was, last but not least: groen. En bij de buurvrouw kreeg je rozijntjes. Zwemfeestjes, maar er niks van snapte. Slim werd je er vast wel van. De tijd dat Melk nog “De witte motor” werd genoemd en pindakaas bedoeld was voor iedereen die boer wilde worden. En schaatser. Toen een beter mil, samen met je beste vriendjes in een stapelbed. De hele nacht scheten imiteren. Je kan het je haast niet meer voorstellen. Dat je nog zakgeld inleverde om elke week nieuwe voetbalplaatjes te kunnen rui, Soms denk je wel eens terug. Aan de tijd dat je hele middagen met Playmobil speelde. Toen je alleen cool was als je meedeed aan het fluorspoelen. De tijd dat je met je ouders het Journaal keek, waardoor iedereen met Croky Chips kwam. Rood
Soms denk je wel eens terug. Aan de tijd dat je hele middagen met Playmobil speelde. Toen je alleen cool was als je meedeed aan het fluorspoelen. De tijd dat je met je ouders het Journaal keek, maar er niks van snapte. Slim werd je er vast wel van. De tijd dat Melk nog “De witte motor” werd genoemd en pindakaas bedoeld was voor iedereen die boer wilde worden. En schaatser. Toen een beter milieu nog bij jezelf begon. Geen idee wat dat betekende.
Die mooie tijd. Dat je intens gelukkig was als je met één knikker meer thuiskwam dan waarmee je ’s ochtends vertrokken was. Waarna meteen Inspector Gadget aanging op tv. En ’s avonds ‘the new Adventures of Superman’, het liefst onder het genot van een glaasje Punica.
Verplicht nog even naar buiten. Skippyballen. Of stoepranden.
De tijd waarin op snoep tracteren verboden was, waardoor iedereen met Croky Chips kwam. Rood, blauw en, last but not least: groen. En bij de buurvrouw kreeg je rozijntjes.
Zwemfeestjes, die waren favoriet. Of themafeestjes. En op de uitnodiging moest staan: “je wordt thuisgebracht”. Het liefst met de auto.
Schoolkamp, dat was helemaal het hoogtepunt. Je kamer uitzoeken, samen met je beste vriendjes in een stapelbed. De hele nacht scheten imiteren.
Je kan het je haast niet meer voorstellen. Dat je nog zakgeld inleverde om elke week nieuwe voetbalplaatjes te kunnen ruilen. Van Panini.
Tot de flippo’s kwamen. Toen veranderde er iets. Daarna werd alles anders. Dat was denk ik de zondeval. Daarna is het nooit meer goedgekomen. Kutflippo’s…