Warm heb ik het. Nee heet. Ik heb zojuist een mail verstuurd waardoor ik een gat in de lucht zou moeten springen. Verdomme. Ik heb hier zo lang over nagedacht en nu ik de knoop heb doorgehakt kan ik niets anders doen dan staren naar het schermpje van mijn telefoon. Terwijl mijn trein verder dendert staan mijn gedachten stil. Het begon zo’n zes weken geleden. Een van mijn chefs nodigde me uit op gesprek. Hij wond er geen doekjes om:
Lees verderJop de Vrieze
Het stond er toch echt. Tevergeefs probeerde ik de brok in mijn keel weg te slikken. Nog een keer las ik de tekst die zojuist op mijn beeldscherm was verschenen. Het stond er echt. Verdwaasd stond ik op van achter mijn bureau. Ik slenterde naar de lange gang, daar liep ik heen en weer, starend naar vloer en plafond. Ik dacht aan een half jaar eerder, toen de eindredacteur die me nu had gemaild en zijn collega me hadden uitgenodigd.
Lees verderHet begon aan een keukentafel, ergens in een Amsterdams appartement. Of eigenlijk, toen begon het voor mij, want het idee was al eerder ontsproten. We waren met een stuk of zes. We aten chocola en chips en dronken wijn, ik verorberde mijn meegebrachte salade met garnalen. Dat mocht ook. Ondertussen spraken we over wat ons bijeen had gebracht: een nieuw blad. Nieuwezijds moest het gaan heten, en nee dat ging geen probleem geven omdat er ook een uitgever met die
Lees verderHet leuke aan dit blog is dat het me dwingt tot de nodige zelfreflectie. Ik denk na over wat ik fijn en minder fijn vind aan mijn vak, en beleef alle dagelijkse werkzaamheden net wat bewuster dan normaal. Het is als een reisverslag: alleen al door dat bij te houden, maak je je vakantie de moeite waard. Al metadenkend kwam ik vandaag tot de kern van de liefde voor mijn vak: je leert van alles over jezelf en de wereld
Lees verderIn de vorige aflevering vloog Vogel uit, ging in de leer bij een beroemde zanger maar toen hij op eigen benen moest staan, raakte hij al snel in de put. Een beeldschoon vrouwtje lapte hem op, maar Vogel kon niet bij haar blijven. Hij moest op zoek naar zichzelf. Het tweede en laatste deel van de saga. Weer vloog Vogel urenlang. Dit keer was hij niet doelloos, hij zocht een plek die hem vrijheid en geborgenheid gaf. Hij doorkruiste weidelandschappen,
Lees verderOpmerkelijk nieuws voor Volkskrant-wetenschapsfreelancers afgelopen vrijdag. Voortaan worden stukken uit de krant overgenomen door het Nederlands Dagblad. Die krant was namelijk sinds het wegvallen van het GPD op zoek naar content. De Volkskrant sprong slim in dat gat. Geef ze eens ongelijk. Maar wacht eens even? Waren het niet de freelancers zelf die eigenaar zijn van hun artikelen? Er was toch zoiets als een auteursrecht? In het bericht dat een aantal van hen ontvingen – nadat de eerste stukken al
Lees verderEr was eens een vogeltje. Niet lang geleden had het vogeltje zijn zangopleiding afgerond en zojuist was hij uitgevlogen. De wijde wereld in. Eerst ging het nog wat onwennig, maar al snel zwierde hij van de ene naar de andere boom, van het ene dak naar het andere in zijn stad. Daar ging hij dan zitten en zong zijn lied. Hij oogstte veel bewondering bij zijn soortgenoten. Zo jong en al zoveel bravoure! Het deed zijn borst zwellen en zijn
Lees verderIk kreeg een boek. Of nee, een persoonlijke code Om een boek uit te zoeken. Onschuldig. Maar. Niet gewoon een boek. Steeds klinkt dat spotje in mijn hoofd. Van de radio. Wim T. Schippers: ‘Een boek. Een boe-hoek!’ Drammerig. Het boek kwam niet van familie. Van een vriend. Of een kennis. Het kwam van een bedrijf. Waarover ik schrijf. Het boek had Niets te maken Met mijn vak. Het was een roman. Een kerstkado. Leuk. Ja. Maar. Wil ik dit
Lees verderHoe doe je dat eigenlijk, freelancen? Schrijf je dan stukjes en bied je die aan? Zoiets. Maar freelancen is meer. Freelancen is jezelf profileren. Vandaag: de tien geboden voor de succesvolle freelancer. 1: Besef dat je ondernemer bent. Freelancen is niet het uitvoeren van redactieklusjes op je zolderkamer of in de koffiebar. Het is een ander vak, dat vraagt om andere vaardigheden. Geen vergadertechnieken maar briefinginterpretatie. Geen degelijke nieuwsgaring maar omeenhoekjedenken. Geen ik-haal-de-koffie-welwillendheid maar wat-kunnen-wij-elkaar-bieden-inzicht. Prioriteit nummer één: proactiviteit. 2:
Lees verderDiederik Stapel was verslaafd aan applaus. Toen hij geen acteur kon worden, begon hij zijn wetenschappelijke werk uit te hollen door er met een grote lepel ijsjes uit te serveren. Aandacht in de media, dat was waar wetenschappers hun aanzien mee verworven. Dat was wat de maatschappij wilde. Dat was wat Stapel bood. Hij werd een ster. Maar waarom werd hij een ster? Niet omdat hij een wetenschappelijk genie was. Hij was een ster omdat hij de criteria voor succes
Lees verder