Dit is het dus. Versterven. Je lichaam langzaam, tergend langzaam van binnenuit opvreten, tot er letterlijk niks van over is. We zitten er weer, in het kringetje om het bed van mijn oma. Maar waar ze de vorige keer dat ik er was nog overeind zat, zo fier als ze kon, ligt ze nu op haar zij, ineengekrompen. Haar gezicht is ingevallen, verder vermageren is domweg onmogelijk. Haar rechteroog is een klein beetje open gevallen, waardoor ze ons lijkt aan
Lees verder