Ieder vliegtuig dat ik hoor overtrekken,
heeft een lugubere klank.
Wat zijn het er veel.
En wat moeten mensen hierbij voelen,
die deze week dierbaren verloren?
Waanzin.
Ik denk steeds aan die vrouw in die zwarte beha, die werd gevonden in het wrak.
Ze moet het zo heet gekregen hebben dat ze al haar kleren van haar lijf rukte,
tot ze ook haar huid van zich af wilde scheuren. Vergeefs.
De klap bracht verlossing.
Er duiken verhalen op van mensen die tóch niet meegingen,
omdat ze te laat waren of omdat de vlucht overboekt was.
God werd bedankt.
Er duiken verhalen op van families die dubbel getroffen werden.
Hartverscheurend.
Twee noodlottige vluchten, twee keer raak.
Waar was god toen?
Willekeur.
Het leven is meedogenloos.
Tussen momenten van schoonheid en ontroering door,
houdt het rekening met niemand.