Bijna heeft de duizeligheid haar ruw tegen de versierde kerstboom gesmakt. Ternauwernood is ze op de been gebleven terwijl ze beseft wat ze ziet. Ze gilt. Ze ruikt geen dennengeur, ook al is de boom levensecht en springlevend. Ze ruikt dood. Ze ziet dood, daar waar ze gisteren nog pakjes heeft neergelegd. Dood zoals ie zich alleen in de gruwelijkste films vertoont. Bloederig, met daaronder vlees even wit als haar eigen gezicht nu is. Ze wil niet meer kijken, maar herkent ledematen. Vingers. Tenen. En daarachter, een hoofd. Een hoofd met een kerstmuts.
Instructie aan co-auteurs: leef je uit! Schrijf de volgende alinea en post hem als reply. Staat er al een volgende alinea, schrijf dan de daaropvolgende. Succes!