Lief dagboek,
Ik wil je mijn excuses aanbieden.
Vroeger was je mijn dierbaarste vriend. Kon ik alles bij je kwijt. Mijn grootste zorgen, mijn diepste gedachten, mijn grootste geheimen.
Tegenwoordig deel ik je met velen. Ik pak je niet meer dagelijks op, maar schrijf hooguit één keer per week. Alleen als het spannend is, of men er om kan lachen.
Soms verlang ik terug naar die oude tijden. Toen je nog gewoon “dagboek” heette.
Maar de moderne tijd heeft je in een nieuw jasje gestoken. Je bent geen persoonlijk goed meer, maar een uithangbord.
Sorry dat ik mijn privacy niet meer zo lijk te waarderen. Wat niet geschikt is hoeft toch ook niet bewaard te blijven? Geheimen en zwakheden zijn toch niet meer van deze tijd?
Ik hoop dat je je wel kunt vinden in je nieuwe rol.
Dat je trots bent om mij te vertegenwoordigen in deze veranderende tijden. Dat je me helpt een mooi beeld voor de wereld te scheppen.
Want daar ben je perfect voor…