Ken je dat gevoel? Dat je denkt: ‘dit heb ik eerder gezien?’
Ineens las ik mijn eigen woorden terug. Woorden die ik schreef voor Quest, het glimmende maandblad. Maar op deze maandagavond las ik de Quest niet, ik was lukraak aan het rondsurfen op zoek naar inspiratie voor een artikel over voeding en was beland op een website waar ik nooit iets publiceerde. http://www.infonu.nl/ ‘Een online bibliotheek van A tot Z.’ Met in elk geval één gestolen artikel.
De auteur had nog wel de moeite genomen om wat persoonlijke passages uit mijn artikel over de houdbaarheidsdatum te verwijderen, maar verder was de gelijkenis onmiskenbaar. Ik scrollde omlaag. Bron: Quest – augustus 2011, stond eronder. En: ‘Het auteursrecht van dit artikel en antwoorden op reacties ligt bij de infoteur. Zonder toestemming van de infoteur is vermenigvuldiging verboden.’
Langzaam begon mijn bloed te borrelen. Ik klikte door naar het contactformulier van de website en tikte een bericht. Onderwerp: ‘auteursrecht geschonden’. Ik verzocht de beheerder het artikel te verwijderen, en vroeg een schappelijke vergoeding voor het gebruik van mijn tekst: 200 euro.
Niet veel later kreeg ik antwoord.
Het betreffende artikel is per direct verwijderd en niet meer beschikbaar op InfoNu. De betreffende infoteur is aangesproken op het feit dat niet eigen inhoud is gepubliceerd. Tevens zullen wij de andere artikelen van deze infoteur aan een grondige controle werpen waarna zal worden gekeken of het account op InfoNu beschikbaar moet blijven of niet.
Eén ding had ik bereikt, maar over mijn andere vraag geen woord. Ik mailde terug, en nam enkele passages over uit de standaardbrief die ik van de NVJ-website haalde. Daarin staat duidelijk dat de auteur recht heeft op een vergoeding.
Weer kwam het antwoord relatief snel:
Hoe vervelend de situatie ook is. InfoNu heeft zich niet schuldig gemaakt aan een onrechtmatige gedraging, of onrechtmatig nalaten, omdat onmiddellijk na melding de betreffende tekst is verwijderd. InfoNu was niet al langer op de hoogte, of had dat kunnen zijn, van de plaatsing op InfoNu, laat staan van het onrechtmatige karakter van die plaatsing.
Daarnaast heeft InfoNu in haar algemene voorwaarden haar gebruikers (infoteurs) verboden om inhoud te plaatsen die niet van de gebruiker zelf zijn. Met het voorgaande heeft InfoNu voldaan aan haar verplichtingen als beheerder van haar website.
Mijn toon ontvriendelijkte. Ik nam contact op met de juridische afdeling van de NVJ. Die stuurde me het volgende: Een beroep op een recht op privacy mag er niet toe leiden dat personen die onrechtmatig artikelen plaatsen, vrijuit gaan. U hebt immers het recht om deze persoon – al dan niet in rechte – aan te spreken…. zodat u van deze persoon de 200 euro kan vorderen.
Ik stuurde de passage door naar de websitebeheerder – de auteur die ik via zijn eigen contactformulier had benaderd had nog niets van zich laten horen – en wachtte af. Het antwoord was even kort als helder:
De gegevens die wij in onze bezit hebben mogen wij niet verstrekken, dit doen wij dan ook niet. Wel kan en zal ik je berichten doorsturen naar het bij ons bekende e-mailadres.
De factuur heb ik inmiddels verzonden. Ik ga er vanuit dat de beheerder ook die doorstuurt naar ‘het bij hem bekende e-mailadres’. Een blik leert dat alle andere bijdragen van de Infoteur inmiddels ook verwijderd zijn. Dat dan weer wel.
UPDATE: Of het toeval was weet ik niet, maar direct na publicatie van mijn blog veranderde de toon van de websitebeheerder. Hij deed zijn best contact te zoeken met de infoteur, en hoopte op een goede afloop. Gisteren, 28 november, ontving ik een mail van Vangrootbelang, waarin deze persoon zijn excuses aanbood en aangaf het bedrag, 200 euro, onredelijk te vinden. Hij had naar eigen zeggen nog geen euro verdiend met het stuk en was al gestraft door het afsluiten van zijn account op Infonu.nl. Ik gaf daarop als antwoord dat het mij niet ging om straffen, maar een signaal afgeven over de door mij geleden schade. Ik stelde voor met vijftig euro de zaak te schikken. Hij ging akkoord. ‘ 50 euro kan ik mee leven en ik ben je ook zeer erkentelijk voor je toeschietelijkheid. Nogmaals mijn welgemeende excuses, een goede les.’