Over tentsletjes, pino’s en andere relevante bedenksels

En toch kijk ik er van op. Gedoogregering is met 21% op de website van Van Dale verkozen tot woord van 2010. Slechts twee procent boven het Oh Oh Cherso-woord daggeren (dansend de daad nabootsen), dat dan weer wel. Ik vraag me af hoe deze verkiezing verlopen is. Lichtelijk gecensureerd, na het ‘beschamende’ swaffelen van twee jaar geleden? Werden stemmers afkomstig van de site Geenstijl uitgesloten van deelneming? Heeft Van Dale zoveel promotie gemaakt op het politiek correcte Joop.nl dat dit

Lees verder

Ik heb een muis vermoord

Ik heb een muis vermoord. Ik was hem zat. Steeds weer die sporen, overal in huis. Poepjes, plasjes, verpakkingen kapot – dit moest eens stoppen. Ik heb een muis vermoord. Had hem nog gewaarschuwd. Zelfs tijd gegeven te vluchten, maar hij luisterde niet. Ik heb een muis vermoord. In een keer raak. Ambachtelijk zelfs, met extra belegen kaas. Ik heb een muis vermoord. Ik vond hem vanmorgen, ondersteboven tussen de klem. Zo zag ik zijn lijfje en slikte. Ik heb een

Lees verder

Blijf niet te lang

‘Je blijft toch niet te lang weg hè?’ Hij haalt zijn schouders op. Langzaam opent hij het linker portier van de auto en stapt uit. Zwijgend. ‘Nou tot zo!’ Ze kijkt hem na terwijl hij over de parkeerplaats weg sjokt. Zijn geruite blouse komt onder zijn bruinleren jasje uit. Ooit zei ze daar nog iets van, nu koestert ze het. In de auto op weg naar hier spraken ze niet. Eigenlijk hadden ze al drie dagen nauwelijks een woord gewisseld.

Lees verder

Zeer geachte mensheid

Wij vragen slechts om begrip. De afgelopen weken lazen wij met toenemende zorg de verontrustende berichten in uw media. Er zou sprake zijn van een heftige invasie, ja zelfs van een plaag. Onbegrip heerst binnen onze populatie. Wederom. Werden onze voorouders in de jaren vijftig op uiterst wrede en rigoureuze wijze vrijwel volledig van de kaart geblazen, kwam de mensheid er later achter dat wat slecht voor ons is, ook slecht voor hen is. We bloeiden op, de hoop groeide

Lees verder

de bril die schreeuwde om aandacht

Over hoe plezier van buiten naar binnen kan gaan. Over gekkigheid op dagen die om gekkigheid vragen. Over je voelen als de koning van de sulligheid. Over de bril die schreeuwde om aandacht. Voor ik hem zag stond ik nog zin te maken, in dat Lieve feestje van afgelopen zaterdag. Hij deed me denken aan een exemplaar dat ik vorig jaar aanschafte op Lowlands. Fouter kon haast niet: zilveren montuur, gele glazen. Jammer dat ik er op de dag dat ik

Lees verder

Bij ons op kantoor

Werken gaat prima hier in kantoor. Binnenkomen, je tas neersmakken, je computer aan en hop aan het werk. Veeleisend zijn we nu eenmaal niet en dat is maar goed ook, leert een rustige rondgang met twee frisse woensdagochtendogen. Het begint al bij de feloranje deur, gesierd met witte letters ‘Bureau Wibaut’. Openen gaat nog, maar bij commando sluit is de deurkruk meer geneigd in je hand dan in de deur te blijven steken. Een gang langs de grijze kunststof prullenbak

Lees verder

Zo ontmasker je een peiler

Het maakt inmiddels deel uit van je dagelijkse praktijk: er is weer eens een ‘ontzettend leuk onderzoekje’ of ‘razend relevante peiling’ uitgevoerd, meldt het schreeuwende persbericht in je mailbox. “Leuk! Nieuws!” Denk je. Hoe de onderzoekers tot hun bevindingen gekomen zijn zoek je liever niet uit. Stel je voor dat je een bericht ‘dood zou checken’. Dat is toch immers broodroof?! journalistieke zelfmoord?! Een oud gebruik uit de vorige eeuw, nog slechts gehanteerd door een handjevol idealisten. Of ben jij

Lees verder

Een pet met ogen

Heb je een pet bij je? Vraagt hij terwijl hij de achterklep van zijn grijze Opel Kadett omhoog laat vieren. Euh, nee… “Dan heb ik er wel eentje voor je. Is wel aan te raden namelijk.” Met een brede grijns drukt Kees de bruine cap in mijn handen. “Ga eens wat vaker het veld in,” had mijn chef gezegd. Meer je eigen ding doen, verhalen verzamelen. En dus vertrok ik vanochtend om half zeven, om nu hier te staan, om

Lees verder