Het moet vooral de keuken geweest zijn, maar feitelijk rook zijn hele huis ernaar. Jan-Maarten, zo heette mijn vriendje. Jan-Maarten Kruyt. Hij kon zo het register voor toepasselijke namen in. Het was iets dat ik van al mijn vriendjes, mijn familie ook trouwens, herkende en onthield: de geur die me tegemoet kwam wanneer ik hun huis betrad. De meeste huizen waren weinig spannend. Daar rook het naar wasverzachter, naar schoonmaakmiddel of, het ergst, naar niks. Vriendjes met huisdieren hadden een
Lees verderregular
Catherine Duff had been looking forward to the meeting that was about to begin. The 57-year old former medical case manager from Carmel, Indiana traveled all the way to NIH headquarters in Bethesda, Maryland. It was May 2, today and tomorrow she would attend a public workshop hosted by the FDA, about Fecal Microbiota for Transplantation (FMT). Duff had suffered from eight episodes of C. difficile and was finally cured by an FMT in 2010. She realized how lucky she
Lees verderBijna niks. Eigenlijk heb je bijna niks nodig om gelukkig te zijn. In het moment in elk geval. Je bent met een dierbare, je vriendin, je beste vriend, je zus, desnoods je huisdier. Je voelt je verbonden, dichtbij. Je drinkt wijn, thee, of helemaal niets. Je voelt dat het klopt. Waarom doen we zo moeilijk? Denk je dan. Waarom streven we naar meer? Meer bereiken, meer op orde hebben, meer chaos, meer rust, als zo’n moment niets van dat alles
Lees verder“Vind jij het hier ook zo’n zooi?” Natascha hangt onderuit op het doorleefde bankstel. Zo’n bank die je dwingt te blijven zitten, omdat opstaan zo’n eind omhoog is dat je al duizelig wordt bij de gedachte. Zo’n bank waarover elk huis op dit studentencomplex beschikt. “Ik hou wel van rommel,” zegt Max die naast haar zit, of hangt, terwijl hij zijn blik bier met een sissend geluid opentrekt. “Ik ben al een week op zoek naar een boek,” zegt Natascha.
Lees verderIn zijn zak zat een doosje en alleen hij kende de inhoud. Af en toe stak hij zijn hand in die zak en friemelde eraan. Dan keek hij om zich heen, op zoek naar de blik van iemand, zomaar iemand. Een gevoel van macht en uniciteit. Alleen hij beschikte over dat wat hij hier had, en alleen hij beschikte over de kennis dat hij het in bezit had. Hij beschikte over het beslisrecht zijn geheim te delen met anderen, met
Lees verderDat heb ik weer. Urenlang, feitelijk de hele dag, zitten er mensen op me, ongevraagd overigens, en net op dat ene onbewaakte moment gebeurt dit. Ik had het zien aankomen. Ik wilde nog roepen tegen het vertrekkende vrouwtje: “Blijf nog even, blijf voor deze keer nog even!” Maar ze zette haar stok in het grint, zuchtte, boog haar rug krom en hees zich omhoog. Drie tellen was ze weg en toen… Het is trouwens niet de eerste keer dat dit
Lees verderHet ontwaken. Je weet niet of het bier, de nimmer dimmende campingmuziek of je veel te dunne matje je in deze toestand heeft gebracht. Waarschijnlijk is het een ongelukkige combinatie van de drie. Haperend grijp je naar het flesje water naast je van truien en boxershorts gebouwde kussen. Wat je wel weet: de stijfheid in je nek en gewrichten zal pas na drie halve liters afnemen tot acceptabele proporties. Maar eerst koffie. Je grabbelt wat in het rond tussen de
Lees verderMijn probleem bestaat echt. Eindelijk. Jaren liep ik al met die knagende gedachten, dat ik iets had. Iets wat niet zo hoorde te zijn, een afhankelijkheid van iets dat in mijzelf ontbrak. Een chronisch menselijk tekort. Het maakte me grillig. Er waren dagen waarop dacht ik dat ik me aanstelde. Dat ik me er niet druk om moest maken. Dat zoveel anderen met dezelfde klachten rondliepen. Maar op andere dagen was mijn probleem groter en tastbaarder dan ooit. Voelbaarder ook.
Lees verderLaat ik ze Ans en Hans noemen. Ans en Hans wonen in mijn straat, sinds een paar weken. Ze lijken verstoten door hun soortgenoten, even verderop in het park. Doorstond Hans de keuring van Ans vader niet? Plukte hij haar weg bij die andere bink, Frans? We zullen het nooit weten. Ans heeft een wondje aan haar hoofd. Ze oogt verward, angstig ook. Hans kwaakt venijnig naar me. Nee jongen, ik raak je liefje niet aan. Ik niet. Ik geef
Lees verderHet is rustig in het park. De kille wind houdt de recreatieve wandelaars en spelende kinderen thuis. Ik ben er wel op uit getrokken, voor mijn allerlaatste rondje inspiratie. Ik maakte er een bijna vaste gewoonte van sinds ik met dit blog begon. Slenterend of joggend orden ik mijn gedachten, kom ik tot diepere inzichten dan wanneer ik gewoon ga zitten en mijn laptop open klap. De bladeren die de bomen verloren ten tijde van mijn eerste blog in oktober,
Lees verder