De klop op mijn deur: een kopje thee voor het ontbijt. Samen aan de koffie, met meestal iets erbij. Een glaasje rond een uur of elf in de avond, voor een ontspannen terugblik op de voorbije dag. Ik zal het gaan missen, het eenvoudige geluk. Ik zit achter mijn nieuwe bureau
Lees verder–“Stomme mama…” Mompelend sjokt hij achter haar aan, de winkel in. Zij is duidelijk ook niet op haar best. Ze grist naar zijn hand. –“Au, mijn arm gaat uit de kom!” Afschaffen die biologieles, lijkt ze te denken. Het ongeluk straalt van het kleine jongetje af. Zijn voetbalschoentjes nog aan. Zo stond hij nog
Lees verder–“Ik ben er om vijf over half zeven. Of zes over half, als ik in een gekke bui ben.” Ik hing op en liep verder. Met mijn bebloede hand veegde ik het zand van mijn voorhoofd en plakte mijn rechterwenkbrauw terug op zijn plek. Blik op de horizon en verder over
Lees verderDaar staan ze. Uit heel het land gekomen. In de bedauwde vroegte vertrokken, om hier op dit zondagochtendonwaardige tijdstip te zijn. Terug, in dit park, waar ze eens vele middagen doorbrachten. Waar ze vele herinneringen aan koesteren. Zo vele verhalen, een boek waardig. Een boek, met vandaag een nieuw hoofdstuk. Het
Lees verderAchter hem de Loesje kaarten Voor hem zijn gitaar En wij, zittend op de kleine krukjes Luisterend naar zijn klanken Wijn als warme broodjes Over de bank die anders boeken toont De eigenaar glundert Neemt nog een nootje Ingehouden adem om me heen Blikken gericht omhoog of naar hém Een enkele lach Een zacht applaus De volgende kunstenaar Nu nog bovenaan de trap Onder
Lees verderInderdaad, ik heb een paprika-fetish (en een stront-fetish, maar laten we het daar vandaag niet over gaan hebben). Eerder schreef ik al een indringend verhaal over de langzame verdwijning van de groene paprika. Met succes, de groene paprika is weer helemaal terug. Al zal hij altijd het derde wiel aan
Lees verderVandaag was het weer zover: honderden groep-achtertjes lieten hun fietsvaardigheid zien in het centrum van Utrecht. Bijna reed ik er twee van hun sokken, maar gelukkig keken zij wel goed uit. Ze hebben het maar zwaar, in een stad waar niemand ergens rekening mee houdt behalve de volgende afspraak. Dan had
Lees verderMet wijdopen ogen inspecteer ik het afbladderende plafond. Ik lig nog geen minuut in mijn bed, maar ik weet het: vanavond gaat er niet veel van slapen komen. Inderdaad, ik was eigenwijs, maar ik had gewoon zó’n zin in koffie na het eten. Wat dat betreft ben ik simpeler dan
Lees verder7.30 uur Weet ik het wel zeker? Om solidair te zijn met de moslims ben ik een dagje te laat. Het is geen voorbereiding op mijn steeds dichter naderende stage naar Ethiopië. Mijn stufi is nog lang niet op en van obese neigingen kan ik ook niet spreken. Toch besluit ik
Lees verderNeuspeuteren is net als masturberen: iedereen doet het, maar van een andere willen we het niet weten. Iedereen heeft zo zijn eigen maniertjes om zijn neusholtes obstakelvrij te houden. En wees eerlijk, niemand vindt het prettig om midden in een goede conversatie te merken dat zijn gesprekspartner al minutenlang tegen een
Lees verder